به یاد فاتحان برودپیک

تنها پژواك قدم هاشان بود به روى برف و صداى نفس هاى همنفسانى كه تا پاى جان با هم ماندند

گويى آرش تكثير شده بود

خواب ديدم دنيا كوچك شد ، آنقدر كوچك كه تمام كوهها و دريا ها نقطه اى شدند به زير پاهايم

با چند قدم كوتاه از تمام اقيانوسها و قاره ها گذر كردم و رسيدم

به اژدهايى خشمگين ميمانست

نوازشش كردم

 آواز خواندم و آرام شد

آغوشش را گشود

 چه آسوده آرميده بودند پسران كوهستان

همصدا شديم

"كوه بلندى سر راهم نشسته ، همسفران يكسره در غم نشسته"

پریسا دانشور ( پری کوچک غمگین )  3. مرداد.1392