من پری کوچک غمگینی رامیشناسم که در اقیانوسی مسکن داردو دلش را در یک نی لبک چوبین مینوازد آرام آرام
" نى زن سرگردان "
پارسا جان ، چه قصه آشنايى خاموشىِ تو خاموشى نسلى ست كه از گذشتگانش سياهى و آواره گى و ويرانى به ارث برد خاموشى نسلى كه به نسل بعد هم تعلق نداشت " نى زن سرگردان "سفرت به خير